Doetinchem

Wie mij kent, weet dat ik wat te doen moet hebben. Dat geldt ook voor Jaco-het-gemeenteraadslid! Daarom, nu we als gemeenteraad in de wacht gezet zijn, mijn mening over de collegevorming in Doetinchem. Ja, er wordt onderhandeld maar dat gaat allerminst soepel en voortvarend. De Gelderlander heeft erover bericht, her en der op Facebook staat wat. Waar het op neer komt is dat het CDA als grootste partij ervoor gekozen heeft de andere partijen haar wil op te leggen... En begon te piepen toen de SP en de PvdA ervoor kozen om zich daartegen te weer te stellen.

Politiek is onderhandelen en onderhandelen is een proces. Al heb ik wellicht minder verstand van politiek, van processen des te meer. Elk onderhandelingsproces start met het vaststellen van de agenda (een half A4tje). Tweede stap is dat de onderhandelaars duidelijk maken waar ze aan vast willen houden en op welke punten ze eventueel bereid zijn om water bij de wijn te doen. Ik stel vast dat het zowel de informateur als nu ook de formateur, beiden van CDA huize, aan kennis over onderhandelen als proces ontbreekt. Anders kan ik Peter Drenths ‘Agenda voor de toekomst’ niet verklaren. Want in plaats van een agenda, zoals de naam doet vermoeden, werd minstens twee spaden te diep gegraven (20 keer dat halfje A4). En ondermeer daartegen hebben zowel de SP als de PvdA zich verzet.

Politiek is niet voor bange mensen, het gaat om de macht en daar moet je voor vechten. Dat is geen fraai gezicht en daarom die achterkamertjes. Maar een proceseigenaar die de regels niet kent, dat kan en mag niet. Onderhandelen betekent starten op hoofdlijnen en langzaam dieper graven. Niet beginnen in schuttersputjes, dat is een oerwet! Daartegen zondigen!

Ik word onrustig als ik niks te doen heb; gelukkig heb ik (meer) verstand van processen...