Doetinchem

(Door Jaco te Hennepe, afdelingssecretaris en raadslid).
Vanmiddag kreeg ik de vraag „wat ik mis in het coalitieakkoord.” Een betere vraag was geweest „wat is er mis met het coalitieakkoord?” Want wat er aan mis is, is wat ik mis: het antwoord op de vraag wat de coalitie wil bereiken; behalve een coalitie vormen, natuurlijk. „Werk, werk, werk!” was wat mij betreft prima geweest, of „zorg voor de mensen die het ‘t hardst nodighebben.” Maar dat staat er niet.

Het akkoord staat vol lijstjes: „wat gaan we doen.” Maar waarom? En moet ik dat willen? Het gaat over innovatie, eigen kracht, een veranderende rol van de overheid. Dat zijn geen doelen op zich, hooguit helpen ze dingen mogelijk te maken. Innovatie heb je nodig als je huidige aanpak niet werkt. Maar dan ook echt, want innovatie kost geld! Iets nieuws moet bedacht worden, dan prototype maken, testen, bijschaven, opnieuw testen, enz., net zo lang tot er een bruikbaar stuk gereedschap overblijft. Innoveren betekent investeren! Innovatie verkopen als Haarlemmerolie is humbug, taalvervuiling. Wie dat doet zegt eigenlijk: „we weten niet wat we moeten, laten we wat nieuws verzinnen, wie weet werkt het.”

Voorbeelden? De coalitiepartijen geven hoog op van kortweg maakbaarheid. Wat ‘links’ zo vaak wordt verweten...! Zo gaan we het maatschappelijk middenveld – altijd al een CDA stokpaardje – innoveren met de levensbeschouwelijke instellingen (de zuilen?!) als bindweefsel. Tegelijk wordt de rol van de gemeenteraad gemarginaliseerd door vergaande gemeentelijke samenwerking. En dan kijken we achteraf in het Achterhoeks parlement terug op hoe het dus niet moest, zeker?! Wat je wilt bereiken is dat de invloed van de burger wordt versterkt. Dat begint ermee dat de gemeenteraad de zeggenschap terugkrijgt die hij ooit had.

Misschien old school, maar wat ik wil zien is een visie, wat ik wil horen zijn doelen, wat ik wil voelen is enthousiasme. Daarvoor moet ik dus niet bij de nieuwe coalitie zijn!